پروفیل آلومینیوم – خط تولید پرس اکستروژن – آلومینیوم بهفرد

خط تولید سنتی پرس اکستروژن

کوره وسیله یا محلی است که در آن حرارت ایجاد می‌کنند. در زبان فارسی به آن آتشدان و آتشگاه نیز گفته می‌شود. همچنین سیستم حرارت مرکزی ساختمان‌ها به‌طور معمول بر پایه یک کوره بنا شده که در آن یک سیال در دیگ‌های پره‌دار گرم می‌شود. واژه کوره همچنین به اختصار به کوره‌های صنعتی تولید حرارت در پالایشگاه‌ها، برج‌های تقطیر، آهنگری‌ها، استخراج فلزات، کارخانجات سرامیک سازی و واحدهای شیمیایی به‌کار می‌رود. انرژی موردنیاز کوره گاهی به طور مستقیم از سوزاندن سوخت تأمین می‌شود. در برخی از کوره‌ها نیز انرژی مورد نیاز برای تولید گرما با استفاده از انرژی الکتریکی، خواه به روش قوس الکتریکی و خواه به روش القای الکترومغناطیسی تأمین می‌شود.

کوره چدن

چدن، کربور آهن است که از آهن خام ساخته می‌شود و خیلی کم از کوره آهن گدازی بیرون می‌آید. برای ساختن چدن، آهن خام را در کوره کوپل یا کورهٔ شعله‌ای، یا کورهٔ برقی، از نو آب کرده، کربن، فسفر، منگنز، سیلیسم و عنصرهای دیگر را در آن می‌اندازند، کمی هم آهن قراضه به آن می‌افزایند. در کورهٔ، ناخالصی‌ها به شکل سرباره رو می‌آیند که آن را می‌گیرند تا چدن خواسته شده به دست آید.

۱.کوره کوپل: همانند کورهٔ آهنگدازی بلند، کوچکتر است با بهره‌دهی ۴ تا ۹ تن در ساعت. این کوره به شکل استوانه‌ای است که درون آن با آجر نسوز آستر شده است آهن خام و کک را لایه به لایه به کوره می‌ریزند و اگر نیاز باشد، گداز آور هم به آن می‌افزایند (با گداز آور آهکی، سرباره را آبکی می‌کنند) و گرمای کوره را بالا می‌برند رد این کوره برای ساختن هر تن چدن، به ۱۰۰ تا ۱۵۰ کیلوگرم کک نیاز است. از آهن خام در موره کوپل با ۳ تا ۶ درصد افت چدن می‌سازند. همچنین با از نوع آب کردن آهن خام در کوره کوپل و ساختن چدن از آن، کربن، سیلیسیوم و گوگرد آن هم کاهش می‌یابد.

۲. کوره شعله‌ای: تشت بزرگ سرپوشیده‌ای است که در آن آهن خام می‌ریزند و رویش شعله می‌دمند تا کربن زیادی آن بسوزد و چدن شود. مصرف سوخت در کوره شعله‌ای زیاد است و نیاز به گداز آور ندارد. در کورهٔ شعله‌ای، با سوختن کربن و دیگر عناصر آهن خلم، ۶ ال ۱۰٪ از وزن آن کم می‌شود تا چدن خواسته شده ساخته شود.

۳. کوره برقی: در کوره در کورهٔ چدن‌های ویژه و چدن‌های با تاب زیاد ساخته می‌شود. برتری کوره برقی به دو کوره دیگر آن است که، می‌توان درجهٔ گرمای کوره را بالا برد و آنرا ثابت نگاه داشت در کوره برقی سرباره درست نمی‌شود. اگر سیلیسیوم در چدن زیاد باشد، کربن آن به شکل برگ گرافیت جدا می‌شود. فسفر، چدن را ترد و آبکی می‌کند، می‌توان با آن چیزهای ظریف ریخت. گوگرد، چدن را کند روان می‌کند. منگنز چدن را سخت می‌سازد.